-LAST PROJECT- เป็นโปรเจ็ครวมเล่มสุดท้ายและส่งท้าย SHOT FICTION STORY’s คนแฮ่ด (17 ตอนจบ : ตอนนี้ในบล็อกยังลงไม่จบ/มีแฟนอาร์ตในเล่ม) Memmories : 4 ตอนจบ (ในบล็อกลงแค่ตอนเดียว) รักเพื่อน (ไม่มีลงในบล็อก ชื่อเรื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลง ยังไม่สามารถระบุบจำนวนตอน) Lip with your voice : 4 ตอน+Special เช็ตโดน [อยากโดนต้องรุก/ไม่อยากโดนต้องรับ] CNN/KW : รวม 4 ตอน แมวหลง : 4 ตอนใหญ๋ รวมทั้มหมด 14 ตอนย่อย (ในบล็อก/มีแฟนอาร์ตในเล่ม) ONE SHOT [ตอนเดียวจบ] ขอ Don’t tell you Love more than others Unequal Sideline YOU ARE… Read More Pre-order :: Last Project

สวัสดีค่ะ “เอิงเอย” นะคะ เผื่อใครยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร 555555 ส่วนมากคนที่ติดตามฟิคเอยมาจะรู้จักกันเนอะ วันนี้เอยลงประกาศให้ชัดเจนเพื่อคอยย้ำเตือนที่ตัวเองได้ลั่นวาจาไว้ว่าจะงดแต่งฟิคหลังจบฟิคคุณแฟน สุดท้ายก็ได้ฤกษ์ในวันนี้ที่ลงตอนจบของฟิคคุณแฟนไปแล้ว จริงๆ ฟิคคุณแฟนเอยแต่งเป็นเรื่องแรกในบล็อกนี้ แต่ดันจบหลังฟิคโคสเฟรนที่มาที่หลังแถมยังชิงรวมเล่มไปแล้ว ตอนนี้เอยเปิดรีปริ้นฟิคโคสเฟรนอยู่นะคะ ใครชอบแนวเพื่อนกูรักมึงว่ะ เชิญเลยค่ะ >> Close Friend ไหนๆ ก็ขายของแล้ว ขอขายอีกเรื่อง ตอนนี้เอยพรีฟิคคุณแฟนอยู่ด้วยค่ะ >> My Boyfriend ขายของตลอดอ่ะเนอะ 5555555 เอาล่ะเข้าประเด็นเถอะ จริงๆ ก็ไม่รู้จะประกาศงดแต่งฟิคทำไมให้ดูเป็นทางการ แต่เอยอยากบอกคนที่คอยติดตามและสนับสนุนฟิคเอยตลอดสามปี ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ สำหรับเรื่องแมวหลงต้องขอโทษด้วยจริงๆ ฮือออ ไม่จบอย่างที่ตัวเองพูดไว้จนได้ ส่วนสตอรี่คนแฮ่ด เป็นโปรเจ็คที่เอยรักมากจริงๆ ถึงจะมาที่หลังสุด ไร้สาระ สั้นๆ ง่อยๆ แต่เพราะฟีทแบคของทุกคนทำให้เอยมีความสุขที่ได้แต่งมันออกมาน จะเป็นยังไงอันนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน เหตุผลที่เอยจะงดแต่งฟิคชานนูนอหรือฟิคบ่าย จริงๆ ไม่อยากใช้คำว่าเลิก เพราะกลัวใจตัวเอง 55555 อย่างแรกคงเป็นเรื่องของฟีทแบคและจำนวนคนอ่านที่หร่อยหรอลงทุกวัน จนเอยคิดว่า เอ๊ะ แต่งให้ตัวเองอ่านรึเปล่า 555555 ที่ยังคงแต่งมาเรื่อยๆ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้รับฟีทแบคก็เพราะใจรักล้วนๆ… Read More ประกาศงดแต่งฟิค : 18.10.2015

CH.23 END   “เวรแล้วไง” “รีบออกไปจากที่นี่กันเห่อะ” พี่แทคพูดพลางหันมองไปรอบตัว ผมล่ะโคตรจะเห็นด้วย ตอนนี้ทุกอย่างพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย “พวกนั้นต้องรู้แล้วแน่ๆ” พี่คุณพูดเสียงเครียดแล้วช่วยอูยองเอารูปปั้นเก็บใส่กล่องกระเป๋าที่เอาออกมา พี่แทคกับพี่มินจุนที่คงสำรวจห้องนี้อยู่แล้ว ตะโกนเรียกพวกเราไปที่หน้าประตูบางหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นทางออก ชานซองเลยรีบคว้ามือผมวิ่งไปหาสองคนนั้น พี่คุณกับอูยองก็รีบวิ่งตามมาติดๆ “มันโผล่ออกไปทางไหนกันเนี่ย” พอเปิดประตูออกมา เราก็เจอกับเส้นทางเดิมๆ ทางเดินแคบๆ กับสองข้างทางที่เป็นกำแพง “ตามมาเร็วจังวะ” ยืนมันกันได้ไม่นาน พวกเราก็ออกตัววิ่งเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงโวยวายดังอยู่ไม่ไกล ตายแระ นี่ผมจะเอาชีวิตรอดออกไปเจอหน้าพ่อหน้าแม่ไหมเนี่ย “กูเป็นนักแต่งเพลงไม่ใช่นักวิ่งนะโว้ยยย” “อย่าเพิ่งบ่น เก็บแรงไว้วิ่งเถอะ” พี่แทคพูดพร้อมกับคว้ามือพี่มินจุนพาเร่งฝีเท้าตามพี่คุณกับอูยองที่วิ่งนำอยู่ทันที ผมเลยต้องเร่งฝีเท้าตามไปให้ทัน แล้วก็ถูกชานซองที่วิ่งรั่งท้ายอยู่ข้างหลังวิ่งขึ้นมาคว้ามือผมไปจับ พลางออกตัววิ่งตามคนข้างหน้าไปติดๆ วิ่งกันมาได้สักพักก็เจอเข้ากับทางแยก แต่ยังไม่ทันได้มีเวลาหยุดคิด เสียงโวยวายและเสียงฝีเท้านับสิบคู่ที่ดังอยู่ด้านหลังก็เร่งให้เราต้องเสี่ยงดวง ผมได้ยินเสียงพ่อบ้านชิลตะโกนให้คนพวกนั้นเอารูปปั้นจากเรามาให้ได้ และนั่นก็ทำให้พวกผมยิ่งเร่งฝีเท้ากันอีกครั้ง ขาผมแทบจะพันกันอยู่แล้ว โอ้ยยย กูจะตายอยู่ที่นี่ไหมเนี่ยย ปัง ปัง! “เฮ้ยยย เล่นปืนกันเลยเร้อะ!” “กูไม่ยอมตายหรอกนะเว้ยยย ยังไม่ทันได้ไปเที่ยวรอบโลกเลย!!” เสียงสบถด่าของพวกเราดังระงมไปกับการวิ่งหนีลูกปืนหัวซุกหัวซน ด้วยความกลัวตาย ทำให้ผมมีแรงฮึด วิ่งแซงชานซองจนตอนนี้กลายเป็นผมที่พาเขาวิ่งแล้ว โอ้ยยย ยังไม่ทันมีงานเป็นหลักเป็นแหล่งเลย จะมาตายตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ! แล้วเราก็เจอทางแยกกันอีกครั้ง ผมค่อนข้างจะคุ้นทางนี้อยู่ไม่น้อย แต่เสียงปืนที่ดังไล่หลังมา… Read More My boyfriend : [CH.23/END]

เปิดพรีฟิค My Boyfriend และ รอบรีปริ้น Close Friend ตัวอย่างหนังสือ :: My Boyfriend #ฟิคคุณแฟน   – หนังสือขนาด A5 – จำนวนหน้าโดยประมาณ 380 หน้า – เนื้อหาในเล่มมี 23 ตอน (รีไรท์ใหม่ทั้งหมด เปลี่ยนบางซีนบางตอนใหม่) – บทสัมภาษณ์ของทั้งสามคู่ (ชานนูนอ แทคคิม คุณด้ง) (ไม่มีลงในบล็อก) – oneshot 4 เรื่อง (1 เรื่องยังไม่เคยลงในบล็อก ส่วนอีก 3 เรื่องเคยลงแล้ว) – หน้าปกทำจากกระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม – เนื้อในทำจากกระดาษถนอมสายตา 75 แกรม – หน้าปกเคลือบแบบด้าน เข้าเล่มแบบไสกาว – ที่คั่นหนังสือ 1 แบบ =… Read More [Pre-Order/Re-Print] My Boyfriend / Close Friend

เหตุเกิดที่ร้านทำผม . . . ผมนั่งทอดหุ่ยอยู่บนโซฟาสีแดงกำมะหยี่ตัวยาวติดริมกระจกใสที่เผยให้เห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอก รถราพากันแล่นให้ขวักไขว่ เสียงแตรเสียงเครื่องยนต์ดังเข้ามาให้ได้ยินเบาๆ ความวุ่นวายด้านนอกทำให้ผมนึกขยาดอยากจะออกไปที่ไหนสักแห่งไกลๆ ไปให้พ้นความวุ่นวายในเมืองกรุง ผมละสายตาจากภาพนั้นเข้ามามองภายในร้านที่ผมอยู่ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้อารมณ์บูดๆ จากความเบื่อหน่ายของผมทุเลาลงได้บ้าง กลิ่นแชมพูอ่อนๆ หอมโชยผสมกลิ่นน้ำยาเคมีเปลี่ยนสีผมที่ฉุนจมูกคอยไล่ความง่วงงุนของผมอยู่ตลอดเวลา “น่าเบื่อชะมัด” ผมพึมพำกับตัวเบาๆ ก่อนจะไล่สายตามองบรรยากาศภายในร้านที่ไม่ได้น่าอภิรมย์อะไรนักพอๆ กับความวุ่นวายด้านนอก เสียงไดร์เป่าผมที่น่ารำคาญกับเสียงพูดคุยของพนักงานที่ดังเซ็งแซ่นั่นทำให้ผมต้องเบือนหน้ามองไปทางอื่นอีกครั้ง สงสัยกันใช่ไหมล่ะครับ ทำไมผมถึงไม่ไปให้พ้นๆ ที่นี่ซะ ก็เพราะเจ้าตัวปัญหาที่ทำให้ผมต้องมาติดแหง็กในร้านทำผมบ้าๆ นี่เป็นชั่วโมงนั่งอยู่นั่นไงล่ะ ผู้ชายรูปร่างสมส่วนออกจะอวบนิดๆ นั่งหน้าระรื่นอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำหน้ากระจกใสบานใหญ่ สีผมที่ถูกเปลี่ยนจนนับครั้งไม่ถ้วนตอนนี้ถูกย้อมเป็นสีส้มเพลิงพร้อมกับผมที่เคยยาวละต้นคอก็ถูกตัดออกให้เข้าทรงดูโฉบเฉี่ยว เสียงหัวเราะใสๆ นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาได้สักนิด “ชานซองงงงง” ผมเลิกคิ้วมองเจ้าของเสียงที่วิ่งร่าเข้ามาด้วยท่าทางกระดี้กระด๊าก็อดจะขำให้กับปฏิกิริยาเด็กๆ นั่นไม่ได้ “สีนี้เป็นไง สวยปะๆ” คนตรงหน้าผมพูดด้วยน้ำเสียงเริงร่าพร้อมกับหมุนตัวอวดสีผมใหม่ให้ผมดูยกใหญ่ “อืม สวยดี” ผมตอบออกไปตามตรงไม่ได้ยอหรือตอบออกไปส่งๆ แต่แค่ท่าทางเบื่อหน่ายของผมคงทำให้เขาไม่พอใจในสิ่งที่ผมตอบออกไปเท่าไหร่ “เอาดีๆ ดิ!” คนตรงหน้าผมเริ่มมีน้ำโหแล้ว ใบหน้าเรียวที่มักจะมีรอยยิ้มหยีนั่นก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงจนผมรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ “ก็สวยไง” ผมยังคงแสดงรีแอคชั่นออกไปเหมือนเดิม และมันคงทำให้เขาอารมณ์ปรี๊ดขึ้นมากกว่าเก่า “เออ! ไม่ถามก็ได้!” เขากระแทกเสียงตอบผมก่อนจะเดินตึงตังเข้าไปหาพนักงานสักคนที่อยู่แถวนั้น คุยอะไรกันไม่รู้ผมไม่ได้สนใจ ตอนนี้ผมอยากจะออกไปที่นี่เต็มแก่แล้ว “เชิญคุณชานซองค่ะ” จู่ๆ พนักงานสาวตัวเล็กหน้าตาละอ่อนคนหนึ่งก็เดินยิ้มเข้ามาหาผมพลางผายมือเชิญผมไปที่ขึ้นเขียง… Read More [OS] CNN : เอาแต่ใจ