“เรื่องแทคยอนไม่ต้องห่วงนะ เค้าคุยกันแล้ว” อ่ะ ชานซองว่ามาอย่างนั้น ก็ไม่อยากจะเสือกต่อก็ได้ แต่ใจจริงก็อยากจะเสือกอ่ะนะ มีแพ้มีชนะด้วยอ่ะ อยากรู้แข่งไรกัน “แล้วเคยได้ยินเปล่า ‘ผู้ล่าไม่ชอบโดนไล่ล่า’” “แกจะพูดไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ อย่ากำกวมได้ปะ” คนยิ่งโง่ๆ อยู่ “ก็เห็นจุนโฮชอบกำกวม อย่างเรื่องข้าวผัดกระเพรา” เอ้า นี่แกล้งโง่หรอกหรอ เหยยยย นี่โดนต้มเร้อะ!? “แกจะบอกว่าเค้าคือผู้ล่า?” ผู้ล่าไม่ชอบโดนไล่ล่า… “แต่ผู้ล่าบางตัวก็ไม่รู้ว่ากำลังโดนผู้ล่าที่ตัวใหญ่กว่าไล่ล่าอยู่” อ๋า…นี่โดนต้อนจนจนมุมเลยสินะ แถมเหยื่อที่น่ารักก็ดันเป็นผู้ล่าไปซะอีก “แบบนี้ไงเลยไม่ได้แสดงออกไปตรงๆ ว่าชอบ ไม่อยากเป็นแค่กิ๊กเหมือนคนที่ผ่านๆ มาของจุนโฮ” แอดมินเพจคำคมเพจไหนบอกมา “ว่าไง จะยอมเป็นแฟนกันได้รึยัง” “โว๊ะ แกก็ยอมๆ สักทีเห่อะจุนโฮ ตามจีบเขามาเป็นเดือน พอเขาขอเป็นแฟนจะคิดอะไรนักหนาวะ” โจควอนหัวหน้าห้องที่นั่งดูเหตุการณ์มานานแล้วคงจะรำคาญใจ ลุกขึ้นมาโวยวาย เสือกอีกแระ “เป็นก็ได้” “เออแค่นั้นแหละ วุ๊ นั่งลุ้นมาตั้งนาน เอ้าๆ ทุกคนกลับที่ เดี๋ยวอาจารย์จะเข้าแล้ว” ออดเลิกพักกลางวันดังขึ้นหลังสิ้นเสียงของควอน ก่อนจะตามมาด้วยเสียงจอแจพร้อมกับเสียงลากเก้าอี้ เมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับไปนั่งที่ตัวเองเพื่อรออาจารย์เข้าสอน ชานซองที่ได้รับคำตอบจากจุนโฮแล้วก็ได้แต่ยิ้ม แต่มิวายดึงข้อมือลากอีกคนมานั่งที่ “สรุป… Read More [Story’s คนแฮ่ด] : โดนล่าซะแล้ว -END-

  เนื่องจากเอยนำฟิคเรื่องนี้ไปแปลง เอยเลยใส่รหัสตั้งแต่ตอนที่ 3 นะคะ ตอนสุดท้ายเจอกันในเล่มน้าา   “เดี๋ยวๆ ที่แกพูดตอนนั้นหมายความว่าไง แกจะเดินหนีเค้าแบบนี้ไม่ได้นะ!” มั่นใจว่าเสียงอีจุนโฮตอนนี้คงลั่นไปทั่วตึก และคนก็ให้ความสนใจเขาไม่น้อย แหกปากพูดไล่หลังชานซองแบบนี้ตั้งแต่อยู่ที่โรงอาหารจนมาถึงหน้าห้องเรียนตัวเองแล้ว แต่ทำไมฮวางชานซองถึงได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มเดินลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่สนใจคนที่เดินตะโกนโหวกเหวกโวยวายตามหลังมาเลยนะ “ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ” เดินพ้นประตูห้องเรียนเข้ามาได้หน่อย ชานซองก็หันมาตอบแล้วยิ้มมุมปาก หน้าตาเจ้าเล่ห์สุดๆ เหยยย หล่อมากมายก่ายกองเลย “หมายความว่าไง” ไม่ได้แกล้งโง่หรอกนะ แต่รู้สึกไม่เข้าใจกับสิ่งที่ชานซองจะสื่อเลย คืออะไร? จะบอกว่าชอบอีจุนโฮคนน่ารักคนนี้มานานแล้วแต่ไม่บอกหรอ? หรืออะไร?? “ก็ไม่ได้เริ่มชอบจุนโฮ แต่ชอบมานานแล้วไง” เฮ้ย! เฮ้ยยยยยยยย!! ใครก็ได้แคปภาพนี้ไว้ๆๆ ไม่ก็ถ่ายวิดีโอไว้เลยๆๆ นี่ฝันกลางวันอยู่รึเปล่า เดี๋ยวๆ ขอหยิกตัวเองหน่อย เน้นๆ “โอ้ย!” เฮ้ย!! ก็เจ็บนี่หว่า ก็ไม่ใช่ฝันน่ะสิ?? เฮ้ยยย แล้วเมื่อกี้ชานซองตัวท็อปประวัติห้องสี่ที่ให้เขาลอกข้อสอบวิชาประวัติศาสตร์เมื่อเทอมที่แล้วพูดว่าอะไรนะ?? “หยิกตัวเองทำไม ไม่เจ็บหรอ” เสียงทุ้มๆ ที่กลั้วหัวเราะหน่อยๆ ของชานซองตอนนี้กำลังทำให้อีจุนโฮเป็นบ้า “เดี๋ยวๆ เมื่อกี้แกบอกว่าชอบเค้ามานานแล้ว?” “ทำไม ไม่เชื่อหรอ?” ใครเชื่อก็โง่แล้ว… “ตลกน่า” “เค้าดูเป็นคนตลกขนาดนั้นเลยหรอ?” อู้ววว… Read More Syory’s คนแฮ่ด ตอนที่ 16 : พูดว่าอะไรขออีกที

**ตัวอย่างช็อตฟิคเรื่องรักเพื่อนใน Last project #1 รักเพื่อน 1 สัมผัสนุ่มชื้นไล้ละเลียดชิมอยู่ที่กลีบปากสีสด อ้อยอิ่งราวกับกำลังละเลียดชิมเค้กแสนอร่อยอยู่ไม่ปาน ฝ่ามืออุ่นลากสัมผัสแผ่วเบาบนแผ่นหลังลื่นมือ กลิ่นหอมอ่อนๆ ติดปลายจมูกจนยากจะละออก สูดดมกลิ่นกายหอมละมุนราวกับกลิ่นหอมของดอกไม้ช่างรัญจวนใจ ริมฝีปากไล้คลอเคลียอยู่กับกลีบปากนุ่มไม่ห่าง ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดบางเบาบนผิวหน้าขาวผ่องราวกับลมอุ่นพัดผ่านแผ่วๆ ดวงตาเรียวเล็กที่จ้องมองมาช่างดูเย้ายวนชวนน่าหลงใหล เหมือนกำลังเชื้อเชิญให้เขาตกลงไปในหลุมลึกที่ไม่อาจปีนขึ้นมาได้ ฝ่ามือแตะเบาๆ ที่ผิวแก้ม ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วจากฝ่ามือนิ่มที่ไล่สัมผัสแผ่วเบา ดวงหน้าหวานที่อยู่ห่างกันแค่เพียงลมหายใจกั้นกำลังคลี่ยิ้มหวานส่งมาให้ น่ารัก… “จุนโฮ” ผมส่งยิ้มให้เขา สายตายังคงทอดมองด้วยความรู้สึกอบอุ่น มองใบหน้าใสที่อยู่ใกล้เพียงลมหายใจเดียวด้วยความรู้สึกหลากหลาย แสงอาทิตย์ส่องลอดบานหน้าต่างเข้ามาในห้อง ช่วยขับให้คนที่นั่งทับอยู่บนหน้าท้องด้วยเรือนกายเปลือยเปล่าตรงหน้าดูกระจ่างเด่นชัดในความรู้สึกและสายตาของผม จุนโฮหัวเราะคิกคักก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาชิด ประกบเรียวปากลงที่ริมฝีปากผม ลิ้นเล็กๆ ไล้เล็มอยู่ที่กลีบปากแผ่วเบา ผมค่อยๆ เลื่อนมือที่ลากไล้อยู่บนแผ่นหลังเปลือยเปล่าขึ้นมาแตะที่ท้ายทอยเขาเบาๆ มืออีกข้างก็ยกขึ้นแตะผิวแก้มเนียนอย่างถะนุถนอม ริมฝีปากผมตอบรับรสจูบที่คนตรงหน้ามอบให้ ค่อยๆ กดมือที่แตะอยู่ที่ท้ายทอยจุนโฮช้าๆ จับโน้มใบหน้าเขาให้เข้ามาใกล้มากขึ้น จนริมฝีปากของเราแนบแน่นกันดั่งใจต้องการ ผมบดเบียดริมฝีปากตัวเองเข้ากับเยลลี่นุ่มลิ้นตรงหน้า ไล่ต้อนลิ้นเล็กของเขาที่กำลังเล่นซุกซนอยู่ที่ผิวปากผมเข้าไป ตะหวัดเกี่ยวเล่นอย่างนึกสนุก จุนโฮถอนริมฝีปากออกพลางหัวเราะ แต่ผมไม่รอให้เขาได้พักหายใจนาน จับประคองดวงหน้าเรียวให้โน้มลงมารับรสจูบที่อยากมอบให้ต้อนรับอรุณวันใหม่อีกครั้ง สัมผัสครั้งนี้อ่อนหวานกว่าครั้งก่อนมากจนผมแทบไม่อยากถอนจูบออก จุนโฮครางในลำคอเบาๆ อย่างพอใจ ผมค่อยๆ ไล้มือลูบสัมผัสเรือนกายเขาอย่างหลงใหล คนที่นั่งคล่อมบนหน้าท้องผมเริ่มขยับตัวยุกยิกเมื่อผมเริ่มโลภที่อยากจะดูดกลืนเขาเข้าไปทั้งตัว “ชะ…ชาน” เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อผมแหบพร่ายามเมื่อผมถอนริมฝีปากออก จดจ้องเข้าไปในนัยน์ตาเรียวคู่สวย… Read More [SF] : Last project : รักเพื่อน